M.O.T.B.'s mood=tired
...ήταν ο Πέτρος, η οικογένεια του, οι φίλοι του και η μεγάλη πόλη...
O Πέτρος, μόλις 9 χρονών, ήταν ένα παιδί χαρούμενο και πάντα χαμογελαστό. Αν και μοναχοπαίδι, ποτέ δεν παραπονέθηκε για κάτι στους γονείς του... Ακόμα και αν εκείνοι τις περισσότερες φορές μοχθούσαν να του προσφέρουν τα πιό σημαντικά αγαθά σε αυτή τη ζωή, είχαν φροντίσει το παιδί τους να αποκτήσει σωστή παιδεία. Και αυτό φαινόταν στον Πέτρο.. Στο χαρακτήρα του, στον τρόπο συμπεριφοράς του..
Ο Πέτρος ήταν έξυπνο παιδί και χαρισματικό! Απο μικρός είχε δυνατότητες και αυτό του έδινε αυτοπεποίθηση. Φυσικά, λόγω της ηλικίας του, δεν το καταλάβαινε, και αυτό τον έκανε πολύ απλό σαν άνθρωπο. Οι φίλοι του τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν τόσο πολύ... Αλλα και εκείνος ποτέ δεν τους απογοήτευε, ούτε τους εκμεταλλευόταν.. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του "αρχηγό" ενώ έκανε πολλές φορές πίσω για τα χατίρια όλων.
Σε γενικές γραμμές, τους αρκούσε που απλά τους είχε δίπλα του. Ακόμα και αν δεν τους χρειάστηκε τόσο ποτέ.
Τα χρόνια περνούσαν γρήγορα.. Και φυσικά όμορφα και ξέγνοιαστα.. Ο Πέτρος δεν άλλαξε τους φίλους του, ενώ με βοήθημα την αγάπη και την καθοδήγηση των γονιών του, γινόταν όλο και πιο δυνατός. Όσοι τον έβλεπαν να εξελίσσεται, θάμπωναν απο το πόσα μπορούσε να καταφέρει αυτό το παιδί.. Και του το έλεγαν! Δεν ήταν και λίγο που στα 15 του ήταν απο τους καλύτερους μαθητές στο σχολείο, στα αγγλικά, τα γαλλικά.. Αυτό που τους έκανε μεγάλη εντύπωση όμως, ήταν ότι τα κατάφερνε όλα με τόσο απλό τρόπο.. Όλοι έλεγαν ότι το παιδί αυτό τα έβλεπε όλα τετράγωνα... Με μία αρχή και ένα τέλος...
Με το πέρασμα του χρόνου, ο Πέτρος εξελισσόταν ραγδαία.. Μπήκε απο τους πρώτους μαθητές στο πανεπιστήμιο! Οι γονείς του ήταν και πάλι εκεί, σε όλη αυτή τη διαδρομή, για να τον καμαρώνουν. Οι φίλοι του ήταν περήφανοι γι' αυτόν, ενώ εκείνος ευχαριστούσε το Θεό που τους είχε απλά δίπλα του..
Στη ζωή του Πέτρου γενικά δεν έλειπαν οι "κακές στροφές", οι ατυχίες και οι κακές στιγμές... Πότε όμως δεν τον άγγιξαν τόσο βαθειά. Ήξερε πάντα πώς να τα βγάλει πέρα, τις περισσότερες φορές χωρίς τη βοήθεια κανενός. Ήταν σχεδόν πάντα αρκετά συγκροτημένος έτσι ώστε να επαναφέρει τον εαυτό του σωστό δρόμο... Σχεδόν πάντα..
Στο τελευταίο έτος της σχολής του, ο Πέτρος γνώρισε μία παρέα φίλων.. Τον πλησίασαν και εκείνοι όπως και πολλοί άλλοι για να τον κάνουν παρέα.. Ο Πέτρος δεν αρνήθηκε να μοιραστεί μαζί τους τον εαυτό του. Δεν το έκανε ποτέ. Κάτι διαφορετικό όμως τράβηξε την προσοχή του στα συγκεκριμένα άτομα.. Πίστευε ότι σε αυτούς έβλεπε κάτι που θα μπορούσε να του δώσει ενδιαφέρον στην τυχερή μεν αλλά ανιαρή δε ζωή του. Του έκανε εντύπωση πως αυτή η παρέα ήταν πιό "ανένταχτη" στην κοινωνία αυτής της μεγάλης πόλης.. Και αυτό τον συνεπήρε..
Ο Πέτρος πολύ σύντομα ενθουσιάστηκε απο το πόσο "ελεύθερος" μπορούσε να νιώσει μαζί τους. Με τα συγκεκριμένα άτομα δεν γνώρισε ποτέ όρια! Δοκίμασε τα πάντα.. Μέχρι και αυτό που μέχρι εκείνον τον καιρό το είχε απλά ακουστά ως λευκό θάνατο.
Δεν χρειάζεται να σας πώ το πόσο πολύ εύκολα ο Πέτρος παρασύρθηκε όλο και πιό βαθειά στα ναρκωτικά. Η κατάσταση αυτή του αφαίρεσε τα φρένα της ηθικής του.. Και η ζωή του στη συνέχεια ήταν απλά μία κατηφόρα. Χωρίς τελειωμό..
Με τον καιρό, τα πάντα τον εγκατέλειπαν.. Οι φίλοι που με κόπο και αγάπη κρατούσε κοντά του δεν υπήρχαν πια.. Αν και πολλές φορές προσπάθησαν να τον επαναφέρουν, εκείνος δεν τους άφηνε περιθώριο. Οι γονείς του πια δεν καμάρωναν, ενώ πολλές φορές σιωπούσαν σε ερωτήσεις γνωστών και συγγενών.. Nτρέπονταν.. και πίστευαν ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν λόγο να το κάνουν.
Εδώ η ιστορία αυτή τελειώνει απότομα..Την τύχη του Πέτρου την αφήνω στα χέρια σας. Σας καλώ μέσω αυτής της ιστορίας να δώσετε μεσα σε λίγες γραμμές το δικό σας τέλος.
Make a wish...
