Sorry, δεν σε κατάλαβα...

Kiki's mood : trying to understand


Αγαπητό μου blog και αγαπητέ co-writer M.O.T.B.,
θα ξεκινήσω τον σημερινό μου
post με την αναφορά του ορισμού του συγκεκριμένου θέματος..

καταλαβαίνω [katalavéno] Ρ αόρ. κατάλαβα, απαρέμφ. καταλάβει (παθ., προφ., μόνο στον πληθ. του ενεστ. στη σημ. 2γ) : 1α. γνωρίζω το γλωσσικό κώδικα ή οποιοδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας χρησιμοποιεί κάποιος. β. αντιλαμβάνομαι κτ. με τις αισθήσεις μου. 2α. συλλαμβάνω το νόημα, τη λογική αλληλουχία. β. σχηματίζω σαφή εικόνα της πραγματικότητας, των αιτιών και των κινήτρων μιας ενέργειας, μιας συμπεριφοράς. γ. (παθ., προφ., μόνο στον πληθ. του ενεστ.): Καταλαβαινόμαστε, ο ένας καταλαβαίνει τι λέει ο άλλος ή ο ένας δείχνει κατανόηση για τον άλλο. δ. σχηματίζω μια άποψη, μια γνώμη για κτ., έχω μια προσωπική αντίληψη για κτ. 3. (μτφ., προφ.) για κτ. που με ικανοποιεί απόλυτα και το απολαμβάνω, το ευχαριστιέμαι.

Καταλαβαίνω ,λοιπόν, και καταλαβαίνομαι… Κατανοώ και γίνομαι αντιληπτός… Υπάρχουν πολλά θέματα που μπορούν να θιχτούν σχετικά με την κατανόηση..

Το πόσο καταλαβαίνουμε ή το πόσο γινόμαστε αντιληπτοί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το αν θέλουμε να καταλάβουμε κάποιον ή αν δεν γίνεται αντιληπτό από εμάς ότι δεν τον καταλαβαίνουμε ή αν δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να γίνεται κατανοητός από τους άλλους… Είναι πολλά όλα αυτά..

Όσον αφορά τους δικούς μας ανθρώπους, συχνά καταλαβαίνουν πολλοί περισσότερα παρά ότι νομίζουμε εμείς πως καταλαβαίνουν αλλά σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο.. Υπάρχουν στιγμές που γινόμαστε «χαζοί» ή απλά δεν ασχολούμαστε ή δεν αντιλαμβανόμαστε την σοβαρότητα μιας κατάστασης..

Άραγε θέλουμε και γινόμαστε έτσι ; Καλυτέρα να μην μπούμε σε αυτήν την διαδικασία..

Τι να το κάνεις όταν έχεις διπλά σου άτομα που δεν σε καταλαβαίνουν ή αν εσύ δεν δίνεις τον εαυτό σου..


« Όταν εγώ δεν είμαι καλά ή δεν νιώθω καλά, εσύ θα με καταλάβεις.. Όταν εγώ είμαι καλά, πάλι εσύ θα με καταλάβεις.. Όταν εσύ απογοητεύεσαι, εγώ θα σε έχω ήδη καταλάβει.. Όταν εσύ χαίρεσαι, εγώ ήδη θα μοιράζομαι την χαρά σου.. Σας το εύχομαι… »



Make a wish...

Μ'είχες πάντα δεδομένο...

Kiki's mood : calm

Αγαπητό μου Blog, αγαπητέ μου Μ.Ο.Τ.Β.,

δεν πάει και τόσος καιρός που αναρωτιόμουν γι’ άλλα πράγματα.. όπως η σιωπή.. Τώρα αναρωτιέμαι γι’ άλλα. Φαντάζομαι πως θα έχετε απορίες πόσα αναπάντητα ερωτήματα έχω..Θα σας απαντήσω, λοιπόν σε αυτό. Απ’ ότι φαίνεται έχω πολλά θέματα να θέσω στα όποια θα έχω και την δίκη σας συμμετοχή, ελπίζω…

Σήμερα θα ασχοληθώ με ένα σημαντικό, καθημερινό ζήτημα που όλοι σίγουρα, λίγο η πολύ, έχουμε ζήσει..

Έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μας αγαπούν και τους αγαπάμε και είναι στην ζωή μας.. Τι γίνεται, όμως, όταν θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα; Όταν αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους αλλά στην καθημερινότητά μας αυτό πνίγεται μέσα στην ρουτίνα.. Το ν' αγαπάς κάποιον δεν σημαίνει πως πάντα είναι κατανοητό και αντιληπτό από εκείνον.. Είναι γνωστό και δεδομένο.. Πέρα από εκεί;

Ξέρουμε πως τα άτομα της ζωής μας θα είναι πάντα διπλά μας.. Πως ότι κι αν γίνει μπορεί να ξεπεραστεί.. Πως μας αγαπάνε όπως είμαστε.. Πως μας αρκεί αυτό που είναι γιατί αυτό ακριβώς αγαπάμε.. Τους το δείχνουμε, όμως ; Κι αν ακόμα το δείχνουμε όσο εμείς νομίζουμε και θεωρούμε, για εκείνους είναι αρκετό;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που εμπιστευτήκαμε κάτι στους δικούς μας; Μπορεί να ‘ναι πολύ πρόσφατα, όπως πριν ένα λεπτό αλλά μπορεί να έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε..

Το συμπέρασμα του σημερινού post είναι πως μπορεί όλα να είναι δεδομένα και μόνιμα, άσχετα αν ταυτίζονται αυτά τα δύο, αλλά κι η εικόνα της αγάπης μας προς τους άλλους είναι επίσης απαραίτητη.. Και κλείνω με την ευχή μου…

«Εύχομαι όλοι να παρουσιάζετε την αγάπη σας στους δικούς σας ανθρώπους κάθε στιγμή και κάθε λεπτό που μόλις έφυγε… Αυτό μόνο μένει…»


Make a wish...

Σιωπη = Αποφυγη ;

Kiki's mood : complicated

Αγαπητο μου blog, αγαπητε μου Μ.Ο.Τ.Β.,

επεστρεψα δριμυτερη μετα το προσφατο μου post για να θεσω νεα ερωτηματα, σκεψεις και αποριες και για να σας βαλω παλι στην διαδικασια να μου δωσετε απαντησεις και αποψεις.


σιωπή η [siopí] : η κατάσταση εκείνου που δε μιλά, δεν απαντά και γενικά δεν εκφράζει τις σκέψεις του ή τα συναισθήματά του


Τι,ομως, πραγματικα εκφραζουμε με την σιωπη μας ; Ειναι γνωστο βεβαια το "η σιωπη μου προς απαντηση σου" και το "η σιωπη ειναι χρυσος" αλλα στην πραγματικοτητα τι ειναι;

Ειναι πολυ συχνο το φαινομενο να "κραταμε" το στομα μας κλειστο και να μην εκφραζουμε τα συναισθηματα μας.. Με αυτον τον τροπο πολλες φορες εχουμε και καποιες απωλειες... Χανουμε χρονο, χανουμε ευκαιριες, χανουμε καταστασεις, χανουμε την υπομονη μας κι αλλα πολλα...

Περα απο την αποφυγη εκφρασης των συναισθηματων μας, η σιωπη μπορει να δηλωνει και κρυφα παραπονα μεχρι και κρυφο πονο που απο φοβο ή ανασφαλεια δεν εξωτερικευουμε.. Σε ολους μπορει να εχει τυχει να εχουμε μια διαφορετικη αποψη για ενα θεμα ή ακομα κι εναν εκνευρισμο για μια κατασταση αλλα παρ' ολα αυτα να μην την μεταφερουμε στο κοινωνικο μας περιβαλλον..

Επιπλεον, η σιωπη μας μπορει να ειναι και ενα μερος αμυνας ή και καλυψης για το τι νιωθουμε σαν ανθρωποι.. Μπορει η σιωπη να καλυπτει την ντροπη μας ακομα και την ενοχη μας..

Υπαρχουν εκατονταδες λογοι που μπορουμε να παραμενουμε σιωπηλοι κι αλλοι τοσοι που μπορουν να μας πεισουν για το ακριβως αντιθετο...

Κι εδω τιθεται το ερωτημα..
"Η σιωπη αποτελει ειδος αποφυγης ή μηπως κατι το εντελως αντιθετο;"

Η προσωπικη μου αποψη ειναι καπου στο ενδιαμεσο...
Αρκετες φορες το οτι δεν μιλαμε δεν σημαινει πως δεν καταλαβαινουμε αλλα γινεται απολυτα συνειδητα και δικαιολογημενα.. Αντιθετως, σε πολλες στιγμες που κυριευομαστε απο σιωπη, απλα ειμαστε πισω απο αυτην κι αργα η γρηγορα καποιος θα μας αποκαλυψει..

Εγω κλεινω αυτο το post καπου εδω και με την ευχη

"Οταν η σιωπη ειναι αποφυγη να ειναι μονο για καλο κι οταν "σπαει" να εχει λογο.."



Make a wish...

Επιρροή...

Kiki's mood : wondered

Αγαπημένο μου blog και αγαπημενε μου M.Ο.Τ.Β.,

περασε η ωρα, το ραδιοφωνο παιζει σε αγαπημενη νυχτερινη εκπομπη της ερωτικης συχνοτητας, το κρυο σαν να πλαισιωνει το δωματιο σιγα-σιγα κι εμενα μου γενναται μια απορια...

Απορια που μπορεις να την πεις και εύλογη και παραλογη και αναπαντητη και πολυαπαντημενη...

Τα δεδομενα ειναι τα εξης :

  • Αγαπη (καθε ειδους)
  • Αμοιβαια ή μη
  • Συναισθηματα ευχαριστα ή μη
Έχοντας, λοιπον, αυτα τα δεδομενα και τον εαυτο μας, αναρωτιεμαι...

Πως επηρεαζει ο τροπος που αγαπαμε καποιον για το πως αγαπαμε τον εαυτο μας ;

Κι αν τον επηρεαζει, που κατα προσωπικη μου αποψη τον επηρεαζει και οχι παντα θετικα, ποσο μπορει να μας "βλαψει" ;

Το να αγαπας καποιον/καποια δεν ειναι κακο.. ειναι ζωτικη αναγκη.. το να σε επηρεαζει ειναι και αυτο μεσα στο παιχνιδι.. το να σε πληγωνει, ομως, σε ποιους κανονες υπακουει ;

Αρα το προσωπικο μου συμπερασμα ειναι πως μας επηρεαζει..

Κλεινοντας και σκεφτομενη την ευχη αυτου του post καταληγω στο ...

"Ευχομαι οσο και να μας επηρεαζει, οσο και να μας πληγωνει, οσο και να "παιζουμε" με τους κανονες του παιχνιδιου αλλο τοσο και να το ζουμε!!! Αυτο αξιζει... "


Make a wish...

Για ένα αγόρι και ένα κορίτσι...

M.O.T.B.'s mood= thankful/sad

Αγαπημένο blog και Κική,

Πέρασε κι όλας ένας μήνας περίπου από το τελευταίο μου post, και ας είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω στο νέο έτος να αφιερώνω περρισσότερο χρόνο σε αυτό. Οι προσπάθειες μου να γράψω ήταν αρκετές, παρ’όλα αυτά, καμία δεν ήταν ολοκληρωμένη -φαινόταν δυνατά στην τελευταία τους γραμμή, θα έλεγες-.

Δεν το είχα ποτέ σκεφτεί όμως, πως ο λόγος που συνέβαινε, ήταν ότι δεν είχα ερεθίσματα.

Η παρακάτω ιστορία, είναι μια παραλλαγή μιας ιστορίας πραγματικής... ανθρώπινης..

Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν κόσμο ίδιο σαν και αυτόν που ζούμε τώρα, ήταν ένα νεαρό ζευγάρι, ένα νέο αγόρι και ένα νέο κορίτσι. Εάν τους έβλεπες απο μακρυά, θα έβλεπες απλά πώς δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα υπόλοιπα ζευγάρια της ηλικίας τους. Εάν τους γνώριζες απο κοντά, θα χαιρόσουν απλά που τους έβλεπες μαζί, ενώ θα έλεγες πως σε γενικές γραμμές, είναι ένα ταιριαστό ζευγάρι.

Και γιατί αυτοί οι ήρωες της ιστορίας, αναρωτιέμαι; Πού είναι το ενδιαφέρον που θα πρέπει να με κάνει να γράψω γι’αυτό; Ίσως θα έπρεπε να το ξεκινήσω διαφορετικά τελικά..

Κάποτε, στον ίδιο αυτό άδικο κόσμο, ήταν ένα νέο κορίτσι. Το κορίτσι αυτό, όποιος το γνώριζε, θα καταλάβαινε αμέσως πως σφύζει απο ζωή. Τα καστανοπράσινα μάτια της φανέρωναν την ανάγκη της να δεί περισσότερα απο αυτόν τον κόσμο, ακόμα και αν ήξερε πόσο άδικα της φερόταν. Οι χαρακιές που φανέρωναν τα μάτια της, καθώς εκείνη κοιτούσε κατάματα το φως, ήταν οι πληγές που έμεναν απο την αδικία του. Παρ’όλα αυτά, το χαμόγελο έστεκε πάντα εκεί, στο πρόσωπό της.. σε στιγμές λύπης και χαράς..

Το κορίτσι αυτό, λάτρευε ένα αγόρι. Το αγόρι αυτό, όποιος το γνώριζε, θα καταλάβαινε αμέσως πως έκρυβε καλά μέσα του μεγάλη αγάπη. Ακόμα και αν αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο, ήταν η πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μπορούν να κρύβουν τόσο καλά μέσα τους την αγάπη. Παρ’όλα αυτα, τον πρόδιδαν τα φοβισμένα γαλανά του μάτια. Σε αντίθεση με την κοπέλα, τα δικά του μάτια δεν κουβαλούσαν τόσες χαρακιές. Γιατί ήξερε καλά πως να τα κρύβει τις δύσκολες στιγμές.




Τα δύο αυτά παιδιά, ήταν ο ένας για τον άλλον... Ακόμα και αν οι τριγύρω τους, ή ακόμα και οι ίδιοι μερικές φορές, δεν το καταλάβαιναν. Πολλές φορές, αναγκαστικά λόγω συνθηκών, δεν πέρναγαν πολύ χρόνο μαζί. Και ενώ λόγω αυτού, το λογικό αποτέλεσμα ήταν να ξεχνούν την αίσθηση του να είναι μαζί, κατάφερναν στο τέλος και επανέφεραν την ισορροπία μεταξύ τους. Και δεν ήταν εύκολο και για τους δύο..

Σε μία απο αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τα δύο αυτά παιδιά δοκιμάστηκαν. Έπρεπε, λόγω υποχρεώσεων και των δύο, να περάσουν κάποιο χρονικό διάστημα χώρια. Επικοινωνούσαν τακτικά ο ένας με τον άλλον, ενώ ανέφεραν και οι δύο τη φράση: «όταν θα σε δώ...», για να συγκρατούν την αίσθηση του ότι είναι μαζί. Το κακό όμως ήταν πως αυτό λειτούργησε αντιφατικά ανάμεσά τους, κάνοντάς τους να θεωρούν τον εαυτό τους δεδομένο. Και ως επακόλουθο, να γίνονται πιο ευάλωτοι στον κόσμο και αυτό που προσέφερε. Ευάλωτοι προς τους έξω, τους τριγύρω.

Η κοπέλα, λόγω της ανάγκης της να δει περισσότερα απο τον κόσμο, έπιασε τον εαυτό της πολλές φορές να δελεάζεται από αυτό που άλλοι της έταζαν. Την εξίταρε να παίζει το παιχνίδι αυτό, να νιώθει πως παίζει με τη φωτιά, το απαγορευμένο. Και με αυτόν τον τρόπο να επιβεβαιώνει ότι ζεί.

Το αγόρι απο την άλλη πλευρά, ήξερε πως η αγάπη που έκρυβε, ήταν μόνο για αυτό το κορίτσι και κανένα άλλο. Παρ’όλα αυτά, δεν θεώρησε αναγκαίο πως έπρεπε να κάνει κάτι για να το δείξει. Και αυτό, χωρίς να το καταλάβει, επέτρεπε στην κοπέλα να φύγει πιο μακρυά. Γιατί, μέσα στις αμφιβολίες της, δεν είχε κάτι να «πιαστεί», κάτι να παλέψει γι’αυτό.

Η κοπέλα τελικά παραστράτησε. Το αγόρι το έμαθε. Και η ρίξη ήρθε. Και ήταν τόσο άδικο.

Στο σημείο αυτό, διακόπτω και πάλι την ιστορία μου..
Για δύο πολύ σημαντικούς λόγους:

  • Δεν έχω το θάρρος και την δίκαιη άποψη να κρίνω το τέλος. Ταιριάζει πολύ σε ένα δικό μου προσωπικό βίωμα, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Παρ’όλα αυτά, δεν θα ήμουν ποτέ αντικειμενικός.
  • Θα καλέσω για άλλη μια φορά εσάς να δώσετε το τέλος. Για να μπείτε λίγο «στα παπούτσια» των δύο ηρώων και να το επιβεβαιώσετε με την απάντησή σας. Η ιστορία αυτή έχει λίγα στοιχεία για να βασιστείτε πάνω, το ξέρω. Η απάντησή σας είναι αυτή που θα δώσει και το βάρος της ιστορίας. Και ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Make a wish…

Αγάπη – Οργή

M.O.T.B's mood: disappointed

Αγαπημένο Blog, αγαπημένη Κική,

Είχα σκεφτεί αμέτρητες φορές το πώς θα έπρεπε να είναι το πρώτο μου post του νέου έτους, και οι ιδέες κατέληξαν να είναι χιλιάδες. Και όλες θα μπορούσαν να χωρέσουν και να βασιλέψουν στη θέση του «πρώτου post». Αλλά πιθανότατα να ήταν απλά υπεκφυγές.

Ξεκινάω το post αυτό με μία πολυσυζητημένη λέξη. Αγάπη.

Καθένας θα μπορούσε να πάει και να κολλήσει δίπλα της ένα εκατομμύριο λέξεις για να την χαρακτηρίσει. Παρ’όλα αυτά αν το καλοσκεφτείς, είναι απο τις λίγες λέξεις που «αποκρυσταλλομένη» και μόνη περιέχει όλο το νόημα αυτού που θέλεις να πεις. Όλα τα άλλα απλά δίνουν την κατεύθυνση..

Για κάποιο λόγο μέχρι τώρα, όλα δείχνουν ότι μέχρι και ο τελευταίος άνθρωπος στη γή την έχει νιώσει. Κάποιοι λένε ότι είναι αυτή η ζεστασιά και η σιγουριά που νιώθεις όταν κοιτάς τον άλλον στα μάτια. Τελείως αντίθετα και μερικές φορές ανισσόροπα, κάποιοι λένε πως είναι αυτό το συναίσθημα όταν δεν έχεις τον άλλον δίπλα σου και κάτι βαρύ μέσα σου τον αναζητά.

Μέσα απο τις εκατό εκατομμύρια πηγές της αγάπης, κρατώ αυτές τις δύο και τις αφήνω στο τραπέζι προς εξέταση. Τί εξετάζω; Εξετάζω το αποτέλεσμα που προκαλούν πάνω σου. Και πού θα καταλήξω; Στο ίδιο σημείο. Στην αγάπη.

Αγάπη no1: ζεστασιά και σιγουριά στα μάτια του διπλανού σου. Τί όμορφα που ακούγεται αυτό. Και τί ωραίο που είναι το συναίσθημα της αγάπης εκείνη τη στιγμή. Δεν χρειάζεται να πεις κάτι ιδιαίτερο, δεν χρειάζεται να κάνεις κάποια κίνηση γιατί πιθανότατα θα είναι αδέξια. Όλη η στιγμή είναι η ματιά και η ζεστασιά. Μην φοβηθείς ότι δεν θα προλάβεις να το νιώσεις, γίνεται αυτόματα. Και μη φοβάσαι ότι δεν θα αποτυπωθεί στο μυαλό και θα ξεχαστεί... Έχει ήδη γραφτεί στο βιβλίο του μυαλού σου με ανεξίτηλο μελάνι.
Στην περίπτωση που η ματιά και η ζεστασιά έρχεται και απο τους δύο, έχουμε το πιό όμορφο αλλά παράλληλα δυσεύρετο αποτέλεσμα.

Αγάπη no2: Η απουσία του άλλου και κάτι βαρύ μέσα σου στην αναζήτηση. Θα έλεγε κανείς πως είναι απο τις πιο απάνθρωπες εκδοχές της αγάπης. Κάποιος δεύτερος θα συμπλήρωνε πως δεν είναι αληθινή μιας και συνηθίζεις στο να αγαπάς κάτι που σου λείπει. Παρ’όλα αυτά, υπάρχει αγάπη εκείνη τη στιγμή. Και τη νιώθεις καθώς βλέπεις το πρόσωπό σου άκαμπτο και ανέκφραστο ενώ αισθάνεσαι ότι αφήνεις ένα ένα τα κομμάτια πίσω σου ενώ περπατάς μπροστά.
Στην περίπτωση που ο δεύτερος άνθρωπος σου έχει ζητήσει να πας μπροστά, έχουμε το πιο σκληρό και ευκολόβρετο αποτέλεσμα.


Σε ένα μαθηματικό κομμάτι του μυαλού μου κάνω την πρόσθεση των δύο προς εξέταση αντικειμένων μου για να βγάλω το συμπέρασμά μου:

Αγάπη no1+ Αγάπη no2 = ΟΡΓΗ

Μα πώς στο δικό μου το μυαλό σαν λογική ακολουθία πραγμάτων εμφανίζεται η οργή; Αλλά τωρα το σκέφτομαι πιο καθαρά. Η οργή σημαίνει αναζήτηση για να προκαλέσεις κακό. Και πολύ άψυχα να προσπαθίσεις να βρεις ξανά τη ζεστασιά των ίδιων ματιών. Αν την αντικρύσεις τα ξεχνάς όλα. Αν όχι, δεν μπορείς να κάνεις κακό και απλά φεύγεις. Και όλα αυτά για κάποιο λόγο είναι αγάπη.

Ευχή: Να βρείτε όλοι την αγάπη no1. Και επίσης να μη φοβηθείτε να αντιμετωπίσετε την αγάπη no2. Και αν η οργή έρθει, καταπνίξ’τε την. Έχετε κάθε δικαίωμα να το κάνετε μιας και έχετε ζήσει τόσα πολλά μέχρι τώρα..

Make a wish...

22 ευχές!!!

Kiki's mood : happy

Δευτερα 5 Ιανουαριου 2009

Και να που εφτασε αυτη η μερα να γινεις κι εσυ 22, "μικρε" Δημο!!! Κανεις δεν γλιτωνει,το ξερεις...!!!
Ευχες πολλες ερχονται απο παντου και πλημμυριζουν το κινητο, το laptop, τα αυτια σου και τα ματια σου..
Ευχες κλασσικες ,ευχες πρωτοτυπες, ευχες παραξενες, ευχες συγκινητικες αλλα ποτε αδιαφορες.

Οικογενεια, συγγενεις, φιλοι πλαισιωνουν τον εορταζομενο!

Εσυ χαρουμενος, γελαστος και ευχαριστημενος απολαμβανεις τις ευχες ολων!

Εγω μεσα απο τον δικο μας χωρο που μαζι τον ξεκινησαμε με τοση θεληση και χαρα, θελω να σου ευχηθω.. οπως αλλωστε συνηθιζουμε και κανουμε...

"Μικρε μου πριγκιπα, σου ευχομαι να εχεις παντα υγεια γιατι εχοντας υγεια μπορεις να πετυχεις τα ΠΑΝΤΑ.. Να εισαι ευτυχισμενος χωρις ασχημες και αρνητικες ιδεες.. Να χαμογελας γιατι ετσι θα δειχνεις στους εχθρους πως επιβιωνεις και στους φιλους πως εισαι καλα.. Να εισαι πετυχημενος γιατι πραγματικα το αξιζεις.. Να εχεις ματια ανοιχτα και να κοιτας γυρω σου για να διαπιστωνεις πως ποτε δεν εισαι μονος.. Να στεκεσαι παντα ορθιος οτι κι αν εχεις απεναντι σου επιβεβαιωνοντας ετσι την πρωτοτυπια σου.. Να προσεχεις τον εαυτο σου και να τον αγαπας..
Χρονια πολλα με πολλες πραγματοποιησιμες ευχες.."

Make a wish...

 
Make A Wish