Kiki's mood : hopeful
Αγαπητο μου blog και φιλε μου Μ.Ο.Τ.Β.,
εχω ενα ερωτημα να σας θεσω οπως πολυ συχνα κανω αλλωστε μεσα απο αυτο εδω το χωρο...
Τα ονειρα γινονται πραγματικοτητα ; Κι αν ναι, γινονται αυτα που εμεις "επιλεγουμε" με τον τροπο μας και τη συμπεριφορα μας να γινουν ή αυτα που μια αορατη δυναμη μεσω ορισμενων παραγοντων "επιλεγει" να πραγματοποιησει ;
Σημερα, καταλαβα πως τα ονειρα γινονται αρχικα εν μερει.. σου δινουν δηλαδη μια ιδεα του ονειρου σου ωστε να εχεις στοχο και σκοπο να τα πραγματοποιησεις με την δυναμη σου..
Και γιατι το λεω αυτο ;
Σημερα εφτασα, ή για να τα λεμε καλα, ενιωσα λιγο το ονειρο μου.. για λιγα λεπτα.. για μολις 30 λεπτα.. εζησα πως ειναι.. και κατεληξα στο οτι αξιζει να προσπαθησω και πραγματικα θελω να το κανω πραγματικοτητα!!!
Οσον αφορα, λοιπον, το ερωτημα μου, συμπεραινω πως αν θες ολα γινονται.. αρκει ομως να συνυπαρξουν και οι ατιμες οι προυποθεσεις και οι συγκυριες!!
Κλεινοντας και το σημερινο post και λιγο πριν ευχηθω, θα ηθελανα δω κι ορισμενα δικα σας comments με την αποψη σας σχετικα με τα ονειρα και την πραξη τους!!
"Ευχομαι σε ολους το κλασσικο της πραγματικοτητας των ονειρων σας αλλα βαλτε κι εσεις το χερακι σας.. ποσα να κανει κι αυτη η τυχη!!!"
Κι αφού θέλεις... να επιστρέψω!!
-
*Γυναίκες στην Εκκλησία του Δήμου, του Αριστοφάνη.*
*Σκηνοθεσία Σοφίας Φιλιππίδου.*
*Θεατρική ομάδα "ιδαίοι δάκτυλοι".*
Πριν από 15 χρόνια
2 Comments:
Καληνύχτα Ελλάδα…
Το βράδυ της Δευτέρας απλώς γράφτηκε ο επικήδειος λόγος. Για μια χώρα που σιγά σιγά πεθαίνει. Μια χώρα που καταρρέει και οι «άρχοντές» της σφύριζαν και σφυρίζουν αδιάφορα. Μια χώρα που εδώ και χρόνια μπήκε για τα καλά στον «βούρκο με τη λάσπη της διαφθοράς και της υποκρισίας». Μια χώρα που όχι μόνο δεν προστάτευσε τα παιδιά της, αλλά τα ξέχασε κιόλας…
Και ιδού τ’ αποτελέσματα. Μια ολόκληρη πρωτεύουσα, και όχι μόνο, παραδομένη στις φλόγες. Εικόνες ολικής καταστροφής, ένα σκηνικό πολέμου, μια μαυρίλα πάνω από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα... Μια νύχτα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ από κανέναν. Ανθρωποι αηδιασμένοι και συνάμα δακρυσμένοι να κοιτάζουν την πατρίδα τους να σιγοσβήνει. Μικρά παιδιά να βλέπουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα να καίγεται. Μια εικόνα που θα τους μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό. Εφηβοι να μην ξέρουν ποιο θα είναι το αύριο τους και να αναρωτιούνται δικαίως «γιατί σ’ εμάς;». Και μια μάνα να κλαίει για τον άδικο χαμό του 15χρονου αγοριού της…
Αυτή είναι η Ελλάδα που ονειρευτήκατε εσείς, κύριοι της εξουσίας; Μια χώρα χωρίς παρόν και κυρίως χωρίς μέλλον; Μια χώρα που δεν μπορεί να προστατεύσει τον κόσμο της; Μια χώρα που δεν δύναται να προσφέρει τίποτα στα παιδιά της; Μια χώρα που ξέχασε πια να ζει; Γιατί κακά τα ψέματα…η πλειοψηφία του κόσμου στην Ελλάδα, πλέον, δεν ζει, απλά υπάρχει…
Αυτό ήταν, λοιπόν… Μετά και τα χθεσινά, ο Ελληνας «λύγισε», έσπασε, αγανάκτησε, δάκρυσε. Και το χειρότερο απ’ όλα, χάνει και την παραμικρή του ελπίδα. Σ’ αυτούς που χρόνια τώρα πίστεψε, αλλά για μια ακόμη φορά πήρε πίσω «προδοσία», ψέμα και υποκρισία. Καληνύχτα Ελλάδα…
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Τραγούδι που ερμήνευσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος
Πηγη: http://www.sport-fm.gr/article/157302
@ Ben D
Αυτο συμβαινει οταν η Ελλαδα καταστρεφει τα ονειρα των παιδιων της...
Post a Comment