Το τρένο της ζωής...

M.O.T.B.'s mood = happy


Αγαπημένο blog, αγαπημένη Κική...

Δεν μπορώ να μην αναφέρω σε αυτό μου το post ότι είμαι πολύ πολύ χαρούμενος για διάφορους λόγους. Το παρασκευοσαββατοκύριακο κατάφερα τελικά και ανέπνευσα, ακόμα και αν μπορεί το να αναπνέεις να μην είναι τίποτα άλλο παρα μόνο μια ψευδαίσθηση.. Χάρηκα που βρέθηκα στα γεννέθλια του Ιβάν, έστω και την τελευταία στιγμη, ενώ μάζεψα όσους περισσότερους "πόντους" tennis και δεσίματος μπόρεσα με τα κολλητάρια μου την Κυριακή.

Η Δευτέρα ξημέρωσε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και σαν να μην φτάνει αυτό, ανακάλυψα πραγματικά ότι αυτό το blog γίνεται μία δεμένη κλωστή ευχών και απόψεων.

Και πρέπει να συνεχίσει έτσι..

Όχι μόνο για να μαζέψω κόσμο και να γίνω γνωστός. Ούτε η Κική το θέλει αυτό, είμαι σίγουρος. Απλά γιατί είναι κάτι που μπορεί να μας εκφράσει και μερικές φορές να μας χαρακτηρίσει. Άλλες φορές να μας βρεί τελείως αντίθετους και να μας εκνευρίσει. Αλλά πάνω απ' όλα, να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Και να εκφραστούμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέσα απο αυτό.

Μέσα απο την καρδιά μου σας ευχαριστώ όλους που εκφράζεστε με τον δικό σας τρόπο μέσα απο αυτό το blog. Συνεχίστε με τον ίδιο ρυθμό.



Στο post αυτό, θέλω να μοιραστώ μαζί με όλους μία παρουσίαση που μοιράστηκε μαζί μου η φίλη μου η Κάτια, ενώ την προηγούμενη μέρα διάβαζε γρήγορα αποσπάσματα απο αυτό εδω το blog.

Μου ανέφερε με σιγουριά ότι η παρουσίαση και μόνο θα με έκανε να θέλω να γράψω γι'αυτο.
Πόσο δίκιο είχε...

Η παρουσίαση περιγράφει ότι η ζωή είναι ένα προσωπικό ταξίδι του καθένα με όχημα ένα τρένο. Το τρένο αυτό μπορεί να είναι γεμάτο με κόσμο, μπορεί όμως να έχει λίγους και καλούς. Μπορεί ο κόσμος που βρίσκεται μέσα να είναι επιθυμητός, μπορεί να είναι όμως και παρείσακτος. Μπορεί άτομα τα οποία αναζητάς σαν συνοδοιπόροι στο ταξίδι σου, να είναι σε άλλο βαγόνι, ίσως μερικές φορές και με συνοδεία τρίτων για εσένα ατόμων. Και με τα μπαγκάζια σου να γεμίζουν μόνο στην διάρκεια των ταξιδιών σου , ξεκινάς..

Το ταξίδι είναι πάντα για κάποιο λόγο απρόβλεπτο. Δεν έχεις δεί ποτέ τη διαδρομή που θα ακολουθήσεις, ενώ τα τούνελ και τα προβλήματα του τρένου πάνε και έρχονται κάθε τόσο. Το πιό σημαντικό απ' όλα όμως, είναι ότι δεν ξέρεις ποτέ ποιός θα συνεχίσει μαζί σου μέχρι την επόμενη στάση. Δεν ξέρεις αν κάποιος θα σε αφήσει ή απλά θα αλλάξει βαγόνι. Αυτή είναι η μαγεία και συνάμα η κατάρα αυτού του τρένου.

Μπορεί η παρουσίαση αυτή να είναι πολύ "ρομαντική" για κάποιους. Κάποιοι απλά να την προσπεράσουν και να διαγράψουν το mail αλυσίδα που έλαβαν. Άλλοι μπορεί να την ξαναδιαβάσουν με ενδιαφέρον. Άλλοι ενστερνίζονται ότι διάβασαν και κάθε τόσο θα την θυμούνται κάθε φορά που κάτι ιδαίτερο συμβαίνει στη ζωή τους.

Αυτό το ξέρει μόνο ο καθένας μας μέσα του.

Δεν θα πώ άλλα γι'αυτο. Περιμένω να δώ, αν το θέλετε και εσείς φυσικά, πως ακριβώς σας εξέφρασε αυτό το post. Θέλω να κλείσω με ένα απόσπασμα απο κάτι που έγραψε η Κάτια μέσα απο αυτή την παρουσίαση. Με αυτόν τον τρόπο της λέω ένα ευχαριστώ και πώς είναι ευπρόσδεκτη στη δική μας κλωστή, όποτε το θελήσει.

"Όπως λέει και μια παρουσίαση που έχω η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με τρένο..Ένα τρένο το οποίο μας βοηθάει να μάθουμε πράγματα για μας που ίσως δεν γνωρίζαμε,κάποιες πτυχές μας.Ένα τρένο στο οποίο βγαίνουν και μπαίνουν άνθρωποι απ τους οποίους θα πάρουμε πράγματα που θα βοηθήσουν στο ταξίδι μας..αυτο το ταξίδι που λέγεται ζωή.Πολλές φορές γίνεται δύσκολο λόγο δυσάρεστων καταστάσεων και άλλες φορές ευχάριστο χαρη στα ατομα που εχουμε δίπλα μας..Οι ανθρωποι που θα συναντησεις δεν ξερεις τι εχουν περασει.Καθε ανθρωπος κατι φοβαται,κατι αγαπα κ κατι εχει χασει.μπαινοντας στο τρενο μπορει να κατσει διπλα σου κ να μοιραστει λιγο “χρονο” απ το ταξιδι του μαζι σου κ να εισαι σαν στιριγμα γι αυτον χωρις να το ξερεις,ισως κ το αντιθετο.."

Ευχή : Το τρένο της ζωής να μας γεμίσει τα μπαγκάζια μας με αναμνήσεις και εμπειρίες..

Make a wish...