Στιγμές...

M.O.T.B.'s mood=nostalgic

Αγαπημένο blog, αγαπημένη Κική,

Στα πρόθυρα του νέου έτους, αποχαιρετώ και αποφέρω φόρους τιμής στο παλιό έτος. Σκαλίζω το σακούλι μου με όλα όσα συμμάζεψα το 2008 και φέρνω στη θύμισή μου στιγμές. Στιγμές που πήγαν και χάραξαν κι άλλες γραμμές στο βράχο που απεικονίζει τον εαυτό μου. Και έδωσαν λίγο περισσότερο μορφή στο είναι μου.

Κάπου είχα διαβάσει πως ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τα όριά του εάν δεν δοκιμαστεί. Φέρνοντάς το σβούρες στο μυαλό μου, κατάλαβα πως κανείς δεν μπορεί να λέει πως ξέρει το ποιός είναι, πως ξέρει τον εαυτό του. Όλα είναι τόσο σχετικά τελικά. Οι συγκυρίες και η τύχη, - ίσως και κάποια ανώτερη δύναμη – αλλάζουν τόσο εύκολα τον τρόπο που αντιδρούμε και συμπεριφερόμαστε. Και αν όλα αυτά γίνουν βιώματα, διαμορφώνουν τον εαυτό σου, όπως και οι δικές μου στιγμές τον δικό μου εαυτό.

Παραγωγικά πια, τα θέλω και οι ανάγκες μας ακολουθούν την ρότα των βιωμάτων μας.

Ακουμπάω το σακούλι μου στο τραπέζι. Σαν να βάρυνε φέτος. Και είναι όλα τόσο μα τόσο μπερδεμένα μεταξύ τους. Στον πάτο του, όταν πια ξεκινούσε το νέο έτος, οι στιγμές είναι τόσο αμυδρές πια. Αλλά υπάρχουν ακόμα. Φαίνεται πως πρέπει να εχουν νόημα για έχουν μείνει εκεί, ακόμα και αν καταπλακώθηκαν στη συνέχεια απο άλλες.

Το 2008 ξεκίνησε τόσο ωραία θυμάμαι. Ήταν τότε που τα γέλια από μια όμορφη παρέα ήταν ακόμα δυνατά. Η εμπειρία του Παρισιού, του τέλους του ’07 και άλλα μικρά πράγματα, ένωσε τα γέλια και τους έδωσε μεγαλύτερη ένταση.. Σαν να ακούς μικρά παιδιά που γελάνε τόσο αθώα. Και να χαίρεσαι απλά να τα παρατηρείς. Αυτή η παρέα είναι δεμένη θα έλεγες. Είναι ο ένας για τον άλλον. Είναι ομάδα.

Συνεχίζοντας όλο και πιο μέσα στο 2008, βλέπω αλλαγές. Νέα δουλειά που μαζί της γεννά σιγά σιγά ένα νέο πρόσωπο. Ή καλύτερα, βλέπω έναν Δήμο που ζεί κάτι διαφορετικό. Και μαζί με αυτό, γνωρίζει όλο και περισσότερο το χαρακτήρα του. Το ποιός είναι. Μαζί με αυτό, βλέπω άγχος. Πολύ άγχος.

Η πρώτη σοβαρή δουλειά. Η πρώτη δημιουργική δουλειά.

Το κακό είναι ότι μαζί με αυτό βλέπω και φθορά. Κούραση ψυχολογική και σωματική. Οι μηχανές άναψαν στο full για κάποιο λόγο, και πολλές φορές δεν λειτουργούν σωστά. Βλέπω λάθη, βλέπω απογοήτευση.

Μαζί με αυτά, βλέπω το πρώτο σοβαρό τρακάρισμα με άλλο αμάξι. Βιώνω ξανά το φόβο του ότι κάποιος μπορεί να έχει τραυματιστεί. Το συναίσθημα του ότι είσαι υπεύθυνος όταν οδηγείς, όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για τους συνεπιβάτες σου. Ανθρώπους που δεν θα άφηνες να συμβεί κακό αλλά παρ’ όλα αυτά δεν το συνέδεσες ποτέ με την απερίσκεπτη οδήγηση.

Είναι βαρύ το σακούλι τελικά. Και δεν έχω φτάσει ούτε στα μισά...

Το καλοκαίρι του 08 ήταν για άλλη μια φορά κάτι όμορφο, ξέγνοιαστο. Παράλληλα, ήταν και κάτι που έφερε την αλλαγή. Όχι επειδή ήταν σταθμός και άλλαξα τρένο. Απλά ήταν καιρός. Ίσως να έπρεπε να γίνει και νωρίτερα. Τόσο άντεξε όμως..

Ξεχωρίζοντας στιγμές, θα έχω πάντα στο νου μου το αυγουστιάτικο μπαλκόνι, το χάραμα, το κρασί και τις συζητήσεις. Όμορφες στιγμες.. Ευχαριστώ.

Το φθινόπωρο ήταν μια συνέχεια στις ίδιες γραμμές. Ήταν και μια περίοδος αρκετά δυνατή, ψάχνοντας να βρώ την δική μου ηρεμία. Απλά για να μείνω εκεί. Στην αναζήτηση δεν είναι όλα γνώριμα. Και έγιναν και λάθη. Απλά για να μαθαίνεις. Χρειάζονται και αυτά τελικά..

Οι στιγμές τώρα πιά είναι πιό έντονες.. Πιό δυνατές.. Λες και συνέβησαν πριν λίγες μέρες. Μέσα σε αυτές ξεχωρίζω τα σκασιαρχεία και τα ανήσυχα βράδυα. Ψάχνοντας την ηρεμία, είδα ζωή.

Φτάνοντας να έχω ξεκαθαρίσει το σακούλι, βλέπω τελικά περισσότερες στιγμές. Ο εαυτός μου ξεχώρισε πολλά απο αυτά που είδε και τα κράτησε. Δεν τον κατηγορώ. Δεν έχει άδικο.

Το μόνο άσχημο είναι ότι όλες αυτές είναι νοπές. Σαν να πονάνε όμορφα καθώς ακόμα με χαράζουν και μου δίνουν σχήμα. Ξεχωρίζω τόσες πολλές απο αυτές καθώς τις φέρνω μπροστά μου.. Και φοβάμαι στην σκέψη πως θα χαθούν καθώς θα φέρει το νέο έτος καινούριες στιγμές.

Αναφέρω μόνο 3. Τη νύχτα του ΣΕΦ σαν την πιό ειλικρινή στιγμή της ζωής μου σε άτομα που ευχάριστω το Θεό που υπάρχουν. Τον καφέ το μεσημέρι που φοβόμουν τόσο πολύ να εμφανιστώ αλλά το έκανα. Το ραδιόφωνο, τα ποτήρια μισογεμάτα με κρασί και η αγκαλιά.

Δακρύζω.. Ελπίζω να είναι για καλό..

Wish: Μακάρι όλοι σας να έχετε βιώματα. Να αποδεικνύετε στους γύρω σας ότι ζείτε και το νιώθετε. Το σακούλι στο τέλος κάθε έτους να γίνεται όλο και πιο βαρύ..

Make a wish...

Ένας χρόνος ακόμα... (Although it's still Christmas..)

Ένας χρόνος ακόμα... γεμάτος εμπειρίες...
Έτσι.. για να φέρουν μαζί και τη γνώση..

Ένας χρόνος ακόμα... γεμάτος χαρές και λύπες...
Έτσι... για να το ζείς με ένταση..

Ένας χρόνος ακόμα... γεμάτος αγάπη και απογοήτευση...
Έτσι... για να γίνεσαι όλο και πιό δυνατός...

Ένας χρόνος ακόμα...
Έτσι... για να γίνεσαι καλύτερος!

Να έχετε όλοι σας τα πιό όμορφα Χριστούγεννα :-)

Make a wish...

Πάει ο παλιός ο χρόνος...!!!

Kiki's mood : optimistic

Αγαπημένο μου blog και αγαπημένε μου Μ.Ο.Τ.Β.,
έφτασε παραμονή Χριστουγέννων και τα καλικατζαράκια όπου να ναι θα βγουν βόλτα...

Άλλος ένας χρόνος σε λίγες μέρες μας χαιρετά.. κι ένας άλλος περιμένει εκεί δίπλα να λάβει την σκυτάλη.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, συνήθως, όλοι μας κάνουμε ένα απολογισμό της χρονιάς που φεύγει..
Έκανα κι εγώ σαν άνθρωπος τον απολογισμό μου και με χαρά διαπίστωσα πως όλα πήγαν καλά!!

Ήταν μια χρονιά με πολλά "μαθήματα ζωής" που μέσα από πολλές καταστάσεις με έκανε πιο δυνατή και πιο σίγουρη!

Μετά τον απολογισμό, όμως, είναι καλό να βάζουμε και τους στόχους του καινούριου έτους.
Αυτούς δεν θα σας τους πω, μου αρκεί που τους έχω θέσει!!

Αυτό που έχω να σας πω είναι.. να σας ευχηθώ, όπως συνήθως κάνω μέσα από αυτό εδώ το blog..

"Εύχομαι σε όλους να είχατε ένα θαυμάσιο χρόνο και να έχετε έναν ακόμα καλύτερο, αισιόδοξο, υπέρλαμπρο, δημιουργικό, ευτυχισμένο και φυσικά υγιές 2009!!!"

Make a wish...

And a merry Christmas to you all...

M.O.T.B.'s mood=content

Sitting by the Christmas tree, Friday night, all home alone.. The joy and peace that this silence brings are kinda unique... kinda priceless. Like you are wishing no one should dare to brake it and this night should never end..

All those flashing Christmas lights are dazzling! Staring them for hours, trying to follow their lead.. Still so amazing this is...

Whine, accompanied with soft Christmas melodies maybe do the trick after all.. Turning this empty house into heaven..

It's Christmas again.. And I still can't believe how all this time passed by.. Am I feeling it's Christmas anyway? Am I celebrating this time of the year or simply wait until all this ends?

I am thinking about it again.. Damn! It's Christmas! Happiness, love, joy all over the world.. Maybe the only period of the year that it worths waiting for..

Something breaks the silence. Someone is ringing the bell..
Who is it...
It's company. The company I needed to close this beautiful night..
This is Christmas after all...

Make a wish...

Συγνώμη μικρέ Αλέξη... Αντίο...

M.O.T.B.'s mood= furious

Βράδυ Σαββάτου...
Ακούγεται σαν να περιμένεις να ακούσεις το γνωστό τραγούδι του Παπακωνσταντίνου...
Δεν είναι έτσι όμως...

Βράδυ Σαββάτου 6/12

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ετών 16, πέφτει νεκρός στα σοκάκια των Εξαρχείων απο σφαίρα ειδικού φρουρού της αστυνομίας, ύστερα απο διαπληκτισμούς εκείνου και της παρέας του με τον ειδικό φρουρό και τον συνάδελφό του.

Τα Εξάρχεια κλονίζονται απο το περιστατικό, ενώ τα νέα ακούγονται για πρώτη φορά στα κανάλια όλης της χώρας. Οι πρώτες μικρές "εξεγέρσεις" των οργανωμένων αναρχικών λαμβάνουν χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Η κυβέρνηση δέχεται τα πρώτα πυρά και προσπαθεί να δώσει πρόωρες εξηγήσεις. Δύο υπουργοί προσπαθούν μάταια να δηλώσουν παραίτηση.


Κυριακή 7/12

Το συμβάν συνεχίζει να ταξιδεύει στα σπίτια όλων των Ελλήνων και να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Η κοινωνία σοκάρεται. Ένα μικρό παιδί, λόγω του ότι "αντιμίλησε" σε όργανο της αστυνομίας, λόγω του ότι ήρθε σε διαμάχη, δολοφονείται ακαριαία.

Κάτι φώναζε ότι το ποτήρι ξεχύλισε... Ότι η ντροπή έχει φτάσει στα όριά της...

Η κυβέρνηση λαμβάνει απαραίτητα μέτρα, ενώ απολογείται γραπτά στη μάνα που έχασε το παιδί της, λέγοντας πως οι υπαίτιοι θα πληρώσουν.. Στα κανάλια της χώρας, ακούγεται πως ο θάνατος αυτός είναι κάτι αδιανόητο και πως οι δύο δολοφόνοι θα έπρεπε να αντικρύσουν τις μέγιστες ποινές. Ο κόσμος ακούει συγκλονισμένος.

Είναι ήδη απόγευμα και μικρο-επεισόδια συμβαίνουν σε περιοχές της Αθήνας. Ανακοινώνονται συλλαλητήρια και διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας. Θέμα τους,ο θάνατος αυτού του παιδιού.

Αυτό δεν θα περνούσε έτσι...

Δευτέρα 8/12

Τα πρωϊνά δελτία ειδήσεων ανακοινώνουν ότι οι δύο αστυνομικοί οδηγούνται στον εισαγγελέα για να απαγγελθούν οι κατηγορίες. Ο μικρός Αλέξης, αποφασίζεται πως θα κηδευτεί και θα τιμηθεί την Τρίτη 9/12. Την ίδια στιγμή, σχολεία της χώρας βάζουν λουκέτο, ενώ οι μαθητές συγκεντρώνονται σε κέντρα πόλεων για να ξεκινήσουν τις διαδηλώσεις. Διαδηλώσεις που περιέχουν συνθήματα όπως: "Αλέξη ζείς, εσύ μας οδηγείς". Η μαζική συγκέντρωση μαθητών, φοιτητών και ανθρώπων που συμπονούν για τον θάνατο του μικρού παιδιού είναι συγκλονιστική.

Και όλα ξεκίνησαν..

Τα συλλαλητήρια φέρνουν την ένταση. Η ένταση φέρνει τα πρώτα σοβαρά επεισόδια. Η αστυνομία, αδρανής θεατής, προσπαθεί να περιορίσει τα περιστατικά με δακρυγόνα. Οποιαδήποτε ακραία συμεριφορά της μπορεί να έφερνε μεγαλύτερη συμπλοκή... Οργανωμένοι αναρχικοί, βρίσκουν διέξοδο μέσα απο τα συλλαλητήρια και επιτίθονται σε αστυνομικούς και καταστήματα των δρόμων. Ο κόσμος, και αυτός αγανακτισμένος, ακολουθεί. Παιδιά της ηλικάς του Αλέξη, μπλέκονται και αυτά σε εμπλοκές, πιστεύοντας πως έτσι θα αποδείξουν πως ο θάνατος του μικρού παιδιού ήταν, ακόμα και για εκείνα, σοβαρό πλήγμα.

Και δεν έπρεπε να περάσει έτσι.

Είναι βράδυ Δευτέρας και τα πάντα φλέγονται και καταστρέφονται.. Το πανεπιστήμιο Αθηνών, η Πατησίων, η Ερμού, το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Συντάγματος... Για όλο το βράδυ, εξελίσσεται ένας κλεφτοπόλεμος μεταξύ οργανωμένων διαδηλωτών και αστυνομίας. Η κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη, ενώ βγάζει πρόωρη ανακοίνωση για το ότι το βίος των ανθρώπων που καταστράφηκε απο τους διαδηλωτές θα αποκατασταθεί. Ακούγονται σενάρια κύρηξης της χώρας σε έκτακτη ανάγκη ενώ η εναλλακτική "λύση" της παρουσίας του στρατού, πέφτει στο τραπέζι των συζητήσεων. Η αντιπολίτευση, καθώς και τα υπόλοιπα κόμματα της βουλής ζητούν να αποδοθούν ευθύνες, να σταματήσουν τα επεισόδια και να η κυβέρνηση να παραιτηθεί.. Η αστυνομία έχει πιά εντολή για συλλήψεις.

Τρίτη 9/12

Ο απολογισμός των καταστροφών είναι τεράστιος, ενω μόλις έχει ξημερώσει Τρίτη.. Η μανία και το ξέσπασμα του κόσμου ήταν τόσο μεγάλο την προηγούμενη μέρα, που κατέληξε να πάρει διαστάσεις ανεπίτρεπτες. Άνθρωποι που ενώ ήταν με το μέρος των διαδηλωτών, δεν περίμεναν ότι θα έβλεπαν τις περιουσίες τους να χάνονται μέσα στις φλόγες και στις εμπλοκές. Η κυβέρνηση ζητά συγνώμη και δηλώνει πως θα βρίσκεται δίπλα στον πολίτη σε αυτή τη δύσκολη εποχή.

Η κηδεία του Αλέξη στο Παλαιό Φάληρο, συγκεντρώνει και πάλι τον κόσμο που θέλει να δηλώσει παρόν, να αποδοκιμάσει τον τρόπο με τον οποίο έφυγε και να φωνάξει αντίο.

Φυσικά, η τελετή φέρνει και τα επεισόδεια. Για άλλη μία φορά, οργανωμένοι βρίσκουν διέξοδο να ξεκινήσουν τις καταστροφές. Ο κόσμος τώρα πια αποστασιοποιείται και ζητά να σταματήσει αυτή η κωμωδία. Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει τόσο ωμή βία.. Ο Αλέξης χάθηκε.. Το μόνο που μένει έιναι να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει.

Η Ελλάδα έχει χάσει ήδη την ομαλή της λειτουργεία. Σαν κάτι να την τραβάει όλο και περισσότερο στο σκοτάδι.. Πόλεις της χώρας που δεν υπήρχε λόγος να λεηλατηθούν, λεηλατούνται.. Λες και το κύμα της βίας είναι μία ίωση που προσβάλλει τους ανθρώπους. Λές και οι άνθρωποι είχαν ένα κόμπο στο λαιμό που μέχρι τώρα τους έπνιγε.. Και έπρεπε κάπου να ξεσπάσουν.

Είναι Τρίτη βράδυ και όλα έχουν πάρει φωτιά.


Ο θάνατος του μικρού Αλέξη ήρθε να συγκλονίσει του Έλληνες. Και εγώ σοκαρίστηκα
μόλις έφτασε στα αυτιά μου. Στο μυαλό μου καταδίκασα τους δύο ενόχους, και στις
συζητήσεις μου με τους συνανθρώπους μου, ζήτησα την εσχάτη των ποινών. Σε περίπτωση που μπορούσα, θα ήμουν και εγώ στα συλλαλητήρια και στην ταφή του.. για να δηλώσω και εγώ πως κάποια στιγμή, ο Έλληνας δεν μπορεί να ανεχτεί άλλα απο αυτήν την κοινωνία και τους ανθρώπους που κυβερνούν αυτή τη χώρα. για να φώναζα και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους πως αυτή η κοινωνία θα έπρεπε να αγκαλιάζει τα παιδιά της και όχι να τα σκοτώνει... και πώς οι φύλακες αυτού του τόπου θα έπρεπε να είναι εδώ για την ασφάλειά μας και όχι για το κακό μας.

Απο την άλλη πλευρά, καταδικάζω τους βανδαλισμούς. Καταδιάζω τη βία και το πώς αυτή εμφανίστηκε από το χαμό ενός αθώου παιδιού... Δεν υπήρχε καν ο ελάχιστος σεβασμός απέναντι στο πρόσωπο αυτού του παιδιού. Που χάθηκε τόσο άδικα..

Ντροπή.. Ντροπή σε όλους μας... Ντροπή σε αυτούς που κυβερνούν, ντροπή σε αυτούς που καταστρέφουν.. Ντροπή σε εμάς που το ανεχόμαστε..

Αντίο Αλέξη... Και πάλι, συγνώμη...

Make a wish...

Dreams come true...?

Kiki's mood : hopeful


Αγαπητο μου blog και φιλε μου Μ.Ο.Τ.Β.,
εχω ενα ερωτημα να σας θεσω οπως πολυ συχνα κανω αλλωστε μεσα απο αυτο εδω το χωρο...

Τα ονειρα γινονται πραγματικοτητα ; Κι αν ναι, γινονται αυτα που εμεις "επιλεγουμε" με τον τροπο μας και τη συμπεριφορα μας να γινουν ή αυτα που μια αορατη δυναμη μεσω ορισμενων παραγοντων "επιλεγει" να πραγματοποιησει ;

Σημερα, καταλαβα πως τα ονειρα γινονται αρχικα εν μερει.. σου δινουν δηλαδη μια ιδεα του ονειρου σου ωστε να εχεις στοχο και σκοπο να τα πραγματοποιησεις με την δυναμη σου..

Και γιατι το λεω αυτο ;

Σημερα εφτασα, ή για να τα λεμε καλα, ενιωσα λιγο το ονειρο μου.. για λιγα λεπτα.. για μολις 30 λεπτα.. εζησα πως ειναι.. και κατεληξα στο οτι αξιζει να προσπαθησω και πραγματικα θελω να το κανω πραγματικοτητα!!!

Οσον αφορα, λοιπον, το ερωτημα μου, συμπεραινω πως αν θες ολα γινονται.. αρκει ομως να συνυπαρξουν και οι ατιμες οι προυποθεσεις και οι συγκυριες!!

Κλεινοντας και το σημερινο post και λιγο πριν ευχηθω, θα ηθελανα δω κι ορισμενα δικα σας comments με την αποψη σας σχετικα με τα ονειρα και την πραξη τους!!

"Ευχομαι σε ολους το κλασσικο της πραγματικοτητας των ονειρων σας αλλα βαλτε κι εσεις το χερακι σας.. ποσα να κανει κι αυτη η τυχη!!!"

Make a wish...

Ταξιδεύοντας με στίχους...

Kiki's mood : dreaming


Αγαπητο μου blog κι αγαπητε μου Μ.Ο.Τ.Β.,

αναρωτιεμαι πολυ συχνα ποσο μπορω να κολλησω με ενα τραγουδι..

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι οταν ακουσω ενα τραγουδι, ειτε παλιο ειτε καινουριο, μπορω να το κανω δικο μου.. Να το ακουω συνεχεια, να αγαπαω τους στιχους του και γενικως να δημιουργω διαφορες εικονες στο ακουσμα του...

Αυτο ισως εξηγειται καπως.. Ισως επειδη η μουσικη ειναι η ζωη μου;; Ισως επειδη τα τραγουδια ειναι ο τροπος εκφρασης μου;;

Ακριβως οτι σας περιγραφω παραπανω, μου εχει συμβει και με το τραγουδι που θα βρειτε λιγο πιο κατω σε αυτο το post..

Το συγκεκριμενο ερμηνευεται απο το συγκροτημα "Εκεινος+Εκεινος" το 1993..



Μπορει καποιοι απο εσας να το θυμαστε ηδη ή να το θυμηθειτε μολις το ακουσετε, μπορει αλλοι να μην το ξερετε καν..

Προσπαθωντας να του δωσω μια ερμηνεια, δινω προσοχη στους στιχους του..

"Μια νυχτωνει, μια χαραζει κι εγω διπλα σου να λεω δεν με νοιαζει..."

Ποσο μπορει να δωθει μια ανθρωπινη ψυχη ωστε να μην την νοιαζει τιποτα, παρα μονο να ειναι διπλα σε μια αλλη ψυχη..;

Δεν θα σας κουρασω κι αλλο, αναλυοντας κι αλλους στιχους απο το συγκεκριμενο κομματι αλλα θα ηθελα πολυ να δω και το δικο σας σχολιο...

"Ευχομαι τα τραγουδια να συνεχισουν να μας ταξιδευουν και εμεις να δινουμε την δικια μας ερμηνεια αναλογα με τις σκεψεις και τα βιωματα μας..."

Make a wish...

Μιά φορά και έναν καιρό...

M.O.T.B.'s mood=tired

...ήταν ο Πέτρος, η οικογένεια του, οι φίλοι του και η μεγάλη πόλη...

O Πέτρος, μόλις 9 χρονών, ήταν ένα παιδί χαρούμενο και πάντα χαμογελαστό. Αν και μοναχοπαίδι, ποτέ δεν παραπονέθηκε για κάτι στους γονείς του... Ακόμα και αν εκείνοι τις περισσότερες φορές μοχθούσαν να του προσφέρουν τα πιό σημαντικά αγαθά σε αυτή τη ζωή, είχαν φροντίσει το παιδί τους να αποκτήσει σωστή παιδεία. Και αυτό φαινόταν στον Πέτρο.. Στο χαρακτήρα του, στον τρόπο συμπεριφοράς του..

Ο Πέτρος ήταν έξυπνο παιδί και χαρισματικό! Απο μικρός είχε δυνατότητες και αυτό του έδινε αυτοπεποίθηση. Φυσικά, λόγω της ηλικίας του, δεν το καταλάβαινε, και αυτό τον έκανε πολύ απλό σαν άνθρωπο. Οι φίλοι του τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν τόσο πολύ... Αλλα και εκείνος ποτέ δεν τους απογοήτευε, ούτε τους εκμεταλλευόταν.. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του "αρχηγό" ενώ έκανε πολλές φορές πίσω για τα χατίρια όλων.

Σε γενικές γραμμές, τους αρκούσε που απλά τους είχε δίπλα του. Ακόμα και αν δεν τους χρειάστηκε τόσο ποτέ.

Τα χρόνια περνούσαν γρήγορα.. Και φυσικά όμορφα και ξέγνοιαστα.. Ο Πέτρος δεν άλλαξε τους φίλους του, ενώ με βοήθημα την αγάπη και την καθοδήγηση των γονιών του, γινόταν όλο και πιο δυνατός. Όσοι τον έβλεπαν να εξελίσσεται, θάμπωναν απο το πόσα μπορούσε να καταφέρει αυτό το παιδί.. Και του το έλεγαν! Δεν ήταν και λίγο που στα 15 του ήταν απο τους καλύτερους μαθητές στο σχολείο, στα αγγλικά, τα γαλλικά.. Αυτό που τους έκανε μεγάλη εντύπωση όμως, ήταν ότι τα κατάφερνε όλα με τόσο απλό τρόπο.. Όλοι έλεγαν ότι το παιδί αυτό τα έβλεπε όλα τετράγωνα... Με μία αρχή και ένα τέλος...

Με το πέρασμα του χρόνου, ο Πέτρος εξελισσόταν ραγδαία.. Μπήκε απο τους πρώτους μαθητές στο πανεπιστήμιο! Οι γονείς του ήταν και πάλι εκεί, σε όλη αυτή τη διαδρομή, για να τον καμαρώνουν. Οι φίλοι του ήταν περήφανοι γι' αυτόν, ενώ εκείνος ευχαριστούσε το Θεό που τους είχε απλά δίπλα του..

Στη ζωή του Πέτρου γενικά δεν έλειπαν οι "κακές στροφές", οι ατυχίες και οι κακές στιγμές... Πότε όμως δεν τον άγγιξαν τόσο βαθειά. Ήξερε πάντα πώς να τα βγάλει πέρα, τις περισσότερες φορές χωρίς τη βοήθεια κανενός. Ήταν σχεδόν πάντα αρκετά συγκροτημένος έτσι ώστε να επαναφέρει τον εαυτό του σωστό δρόμο... Σχεδόν πάντα..

Στο τελευταίο έτος της σχολής του, ο Πέτρος γνώρισε μία παρέα φίλων.. Τον πλησίασαν και εκείνοι όπως και πολλοί άλλοι για να τον κάνουν παρέα.. Ο Πέτρος δεν αρνήθηκε να μοιραστεί μαζί τους τον εαυτό του. Δεν το έκανε ποτέ. Κάτι διαφορετικό όμως τράβηξε την προσοχή του στα συγκεκριμένα άτομα.. Πίστευε ότι σε αυτούς έβλεπε κάτι που θα μπορούσε να του δώσει ενδιαφέρον στην τυχερή μεν αλλά ανιαρή δε ζωή του. Του έκανε εντύπωση πως αυτή η παρέα ήταν πιό "ανένταχτη" στην κοινωνία αυτής της μεγάλης πόλης.. Και αυτό τον συνεπήρε..

Ο Πέτρος πολύ σύντομα ενθουσιάστηκε απο το πόσο "ελεύθερος" μπορούσε να νιώσει μαζί τους. Με τα συγκεκριμένα άτομα δεν γνώρισε ποτέ όρια! Δοκίμασε τα πάντα.. Μέχρι και αυτό που μέχρι εκείνον τον καιρό το είχε απλά ακουστά ως λευκό θάνατο.

Δεν χρειάζεται να σας πώ το πόσο πολύ εύκολα ο Πέτρος παρασύρθηκε όλο και πιό βαθειά στα ναρκωτικά. Η κατάσταση αυτή του αφαίρεσε τα φρένα της ηθικής του.. Και η ζωή του στη συνέχεια ήταν απλά μία κατηφόρα. Χωρίς τελειωμό..

Με τον καιρό, τα πάντα τον εγκατέλειπαν.. Οι φίλοι που με κόπο και αγάπη κρατούσε κοντά του δεν υπήρχαν πια.. Αν και πολλές φορές προσπάθησαν να τον επαναφέρουν, εκείνος δεν τους άφηνε περιθώριο. Οι γονείς του πια δεν καμάρωναν, ενώ πολλές φορές σιωπούσαν σε ερωτήσεις γνωστών και συγγενών.. Nτρέπονταν.. και πίστευαν ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν λόγο να το κάνουν.

Εδώ η ιστορία αυτή τελειώνει απότομα..Την τύχη του Πέτρου την αφήνω στα χέρια σας. Σας καλώ μέσω αυτής της ιστορίας να δώσετε μεσα σε λίγες γραμμές το δικό σας τέλος.

Make a wish...

Μικροί και μεγάλοι ήρωες...

M.O.T.B's mood= positive


Αγαπημένο μου blog, αγαπημένη μου Κική...

Έιχα καιρό να γράψω στο blog.. Δεν ξέρω γιατί.... Μάλλον επειδή δεν είχα πολύ χρόνο τελευταία. Λυπάμαι, και στο μέλλον θα προσπαθίσω να επανορθώσω...

Το σημερινό μου post έχει θέμα τους μικρούς και μεγάλους ήρωες... Ήρωες της απλής καθημερινότητας ή άνθρωποι που αλλάζουν το μέλλον..

Πόσες φορές έχει αναρωτηθεί ο καθένας απο εμάς για το άν έχει κατορθώσει κάτι ηρωικό; Πόσες φορές έχει αναρωτηθεί ο καθένας απο εμάς ότι μπόρεσε και τα κατάφερε μέσα απο μία δυσκολία; Πόσες φορές έχουμε όλοι αναρωτηθεί εάν έχουμε αλλάξει το μέλλον;

Και μέσα από αυτές τις ερωτήσεις γεννιέται μεγαλύτερο ερώτημα... Πότε χαρακτηριζόμαστε ως ήρωες;

Τώρα σωθήκαμε...




Στο μυαλό μου, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά παρα μόνο να τους διαχωρίσω σε μικρούς και μεγάλους. Για μένα, όλοι οι άνθρωποι είναι ήρωες. Ήρωες των δικών τους προβλημάτων και της δικής τους πραγματικότητας.
Ενώ ένας μεγάλος ήρωας μπορεί να γράφει ιστορία και να σώζει πραγματικά το μέλλον των ανθρώπων, κάποιος απλός άνθρωπος θα προσπαθεί να αλλάξει ή να συμβάλλει σε κάτι μικρό..

Απλά ο ένας έχει την αναγνώριση του κόσμου, ενώ ο άλλος όχι.

Δεν έχει απαραίτητα σημασία να είσαι αναγνωρίσιμος για τα κατορθώματά σου τελικά. Αρκεί κάπου μέσα σου να ξέρεις ότι κάτι έχεις καταφέρει και εσύ.. Kάπου βαθειά στο είναι σου..

Γιατί είναι δύσκολο να ξεπερνάς όλα αυτά που συμβαίνουν στους καιρούς μας... Άγχη, πίεση, απογοήτευση, αποξένωση απο το διπλανό σου.. Και θέλει κουράγιο..

Ευχή : "Μακάρι να νιώθετε όλοι την μοναδικότητά σας, όσο μπορείτε ο καθένας. Δώστε στον εαυτό σας τα παράσημα που έχετε κερδίσει απο τη ζωή. Είσαστε ήρωες, είτε μικροί, είτε μεγάλοι".

Αυτό το post είναι αφιερωμένο για μία εποχή που πέρασε.. Και μία καινούρια που έρχεται.. Η πρώτη έκλεισε με ηρωικές πράξεις, το ξέρω γιατί το νιώθω. Η καινούρια έρχεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Και με μία παρέα ηρώων στο πλάι.

Make a wish...

Καλό χειμώνα....

Kiki's mood : calm

Μέσα Νοέμβρη 2008 και επιτέλους ο χειμώνας μας θυμήθηκε!!!
Μόλις εχτές ήταν η πρώτη βροχερή μέρα του χειμώνα..
Σε ένα μήνα από τώρα θα έχουμε ήδη στολίσει το σπίτι χριστουγεννιάτικα και θα έχουμε φτιάξει τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες μας...

Ο φετινός χειμώνας άργησε πολύ να έρθει.. τώρα, όμως, που ήρθε πρέπει να τον χαρούμε...

Ζέστα ρούχα, κουβερτούλες και παπλωματάκια, ζεστός καφές, τζάκι, εκδρομούλες στα χιονισμένα βουνά και στα βρεγμένα σοκάκια των ορεινών χωριών.

Όλα αυτά είναι οι εικόνες που συνθέτουν όλους εμάς μέσα σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο!!!

Εύχομαι, λοιπόν, σε όλους εσάς..

"Καλό χειμώνα.. Να περάσουμε όλοι τέλεια!!! Να διασκεδάσουμε και να απολαύσουμε ένα τόσο καθυστερημένο χειμώνα..!!!!"

Make a wish...

Αποφαση...

Kiki's mood :complicated

Αγαπητο μου blog, Αγαπητε Μ.Ο.Τ.Β.,

το σημερινο μου post ειναι λιγο περιπλοκο και σχετιζεται με το θεμα των αποφασεων...

Οι προβληματισμοι ειναι οι εξης :

• Παιρνουμε παντα τις σωστες αποφασεις ;

• Παιρνουμε παντα την σωστη στιγμη τις αποφασεις μας ;

Ερωτηματα συχνα μας ερχονται στο νου...

Μια αποφαση, οσο και δυσκολη να ναι, πρεπει να λαμβανεται..
Συχνα, ομως, δεν λαμβανεται την καταλληλη στιγμη.. ειτε καθυστερημενα ειτε προωρα...
Επιπλεον, δεν λαμβανονται και παντα οι σωστες αποφασεις.. ειτε επιπολαια ειτε υπερβολικα...

Ποιος, βεβαια, ξερει ποτε υπαρχουν οι καταλληλες προυποθεσεις και ποιες ειναι αυτες ;

Ειναι σπανιες οι φορες που νιωθουμε 100% σιγουροι για την αποφαση που εχουμε λαβει, ασχετα αν στην συνεχεια αποδειχτει ορθοτατη.. ή λανθασμενη.

Ειτε ετσι ειτε αλλιως, ομως, καποιες αποφασεις πρεπει να λαμβανονται..

Ευχομαι,λοιπον...

"Να αποφασιζουμε παντα οταν εμεις νιωθουμε πως ειμαστε ετοιμη να αποφασισουμε.. κανεις δεν ξερει ποτε ειναι η καταλληλη στιγμη, ισως και ουτε εμεις!"

Make a wish...

Μην μεγαλωνεις.. μικρουλα να μεινεις να μας το δηλωνεις!!!!

Kiki's mood : smiling

Ξημερωματα της 5ης Νοεμβριου του 1983...

Μια ετοιμογεννη μητερα εισερχεται στο μαιευτηριο με το χαμογελο στα χειλη.. Ο ερχομος του πρωτου της παιδιου ηταν θεμα λιγης ωρας..

Ο μελλοντικος πατερας και οι λοιποι αγαπητοι συγγενεις στην αιθουσα αναμονης περιμενουν εναγωνιως την ανακοινωση της γεννησης..

Παρ' ολα αυτα, η μικρη μας ηρωιδα ηταν λιγο παιχνιδιαρα και ταλαιπωρησε καπως την μαμα της..

Ειχε φτασει μεσημερι οταν ο γιατρος μετεφερε το χαρμοσυνο νεο στον μπαμπα και στην υπολοιπους συγγενεις.. Δακρυα χαρας πλημμυρισαν τα ματια ολων καθως το πρωτο μωρο της οικογενειας μολις ειχε ερθει στον κοσμο..Και το ονομα αυτης,Ολγα!

Σημερα,5 Νοεμβριου 2008, το μωρο της ιστοριας μας γινεται 25 χρονων!!!Γυναικα, πλεον, με πολλες επιτυχιες επαγγελματικα.. και οχι μονο!!

Θα κλεισω, λοιπον, την ιστορια με ευχες...

"Αδελφουλα, σου ευχομαι να εισαι παντα υγειης, ευτυχισμενη, χαμογελαστη, "παιχνιδιαρα", αγαπητη.. Να πετυχαινεις παντα αυτο που θες, οπως και ηδη κανεις αλλωστε. Και, τελος, σου ευχομαι οτι σκεφτεσαι αυτην την στιγμη να πραγματοποιηθει!"

Make a wish...

Back to the zero point..

M.O.T.B's mood : blue


Εκεί που όλα είναι μηδέν, ξεκινάς με ανάμεικτα συναισθήματα...




-Υπάρχει χώρος να ξεκινήσεις απο την αρχή..

-Έχασες όλα σου τα όπλα που με τόσο κόπο μάζευες όμως..

-Δεν πειράζει, ο δρόμος είναι ανοιχτός για νέες περιπέτειες..

-Ποιός σου είπε ότι σε διαγράφει το παρελθόν;;;

-Το παρελθόν είναι για τους αδύναμους.. Το να κοιτάς το μέλλον στα μάτια, είναι για τους θαρραλέους.

-Μην ξεχνάς ότι δεν έχεις όπλα.. Και η πίστη σου λιγόστεψε..

-Πάντα υπάρχει κάποιος που θα σε βοηθήσει να σηκωθείς ξανά.

-Νόμιζα ότι έκλεισες τις πόρτες του παρελθόντος.

-Πάντα κάποιος σε βρίσκει τελικά..

-Για να σε ρίξει πάλι πίσω στο μηδέν.

-Και να ξεκινήσεις και πάλι απο την αρχή.

Make a wish..

Just a song...

Kiki's mood : easy

Σήμερα δεν έχω να σας πω πολλά.. ως τίποτα!!! Απλά σας παραπέμπω στο παρακάτω τραγούδι που είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου...



Αντώνης Ρέμος - Δεν την φοβάμαι την ζωή


... κρατώντας στο μυαλό κάποιους στίχους από αυτό το τραγούδι, εύχομαι..

"Μην φοβάστε τίποτα. Όλα γίνονται όταν εμείς επιλέξουμε πότε πρέπει να τα κάνουμε.. "

Make a wish...

Αλαζονεία...

M.O.T.B's mood = whatever

Αγαπημένο μου blog, αγαπημένη Κική,

ύστερα απο την μικρή μου περιήγηση στη blog-όσφαιρα μία απο αυτές τις μέρες, και λόγω του καταπληκτικού post-εκστρατείας απο τον brainwaves, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι το επόμενο "άρθρο" αυτού του blog θα έχει ως θέμα το περιβαλλοντολογικό αδιέξοδο.

Δυστυχώς, λόγω του ότι βρισκόμαστε ακόμα στη σύνταξη αυτού του post, είπα να γράψω για κάτι διαφορετικό.

Αλαζονεία.

Στα αυτία μου αυτή η λέξη πάντα ηχούσε παράξενα, προκαλώντας πάντα ανάμεικτα συναισθήματα. Για κάποιο λόγο, ποτέ μου δεν κατανόησα πλήρως την ουσία αυτής της λέξης, αυτού του χαρακτηριστικού του ανθρώπου. Ενω γενικά είναι μια λέξη που σχεδόν πάντα σε προδιαθέτει αρνητικά για το άτομο που το χαρακτηρίζει, εγώ πάντα έβλεπα κάτι παραπάνω..

Παραθέτω σε αυτό το κομμάτι του post την ετυμολογία και σημασία της λέξης αλαζονεία, μέσα από δύο μεγάλα portals - λεξικά του internet:

• αλαζονεία η [alazonía] : η ιδιότητα και η συμπεριφορά του αλαζόνα· κομπορρημοσύνη, υπεροψία: H ~ πηγάζει από την ανοησία.

• ar·ro·gance : an attitude of superiority manifested in an overbearing manner or in presumptuous claims or assumptions

Μάλιστα... Η αλαζονεία είναι μία συμπεριφορά του ανθρώπου που μέσω αυτής δηλώνει ότι είναι ανώτερος απο μία αρχή ή απο κάποιες απόψεις, τις περισσότερες φορές ανόητα.




Μπερδεύτηκα... Είναι αλήθεια η ανωτερότητα αλαζονεία; Και άν ναι, πότε;

Για μένα αλαζονεία δεν σημαίνει απαραίτητα ανόητη συμπεριφορά. Και ακόμα και αν βασίζεται σε ανοησία ή έλλειψη σκέψης, είναι μία προσπάθεια να φτάσεις κάτι ανώτερο, κάτι καλύτερο, να μη μένεις στάσιμος. Είτε αυτό το κάνεις με φθόνο, είτε με καλή θέληση.

Ό,τι δεν μπορεί να φτάσει ο νους ενός ανθρώπου, το βαφτίζει ανόητο. Και όποιον βλέπει να προσπαθεί να φτάσει αυτό που εκείνος δεν μπορεί να φανταστεί, τον ονομάζει αλαζόνα. Αυτό δεν είναι λογική.. Πολλές φορές η ιστορία έχει αποδείξει ότι η αλαζονεία του τότε είναι καινοτομία για το τώρα. Η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια που τον κάνει να αναζητά κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο. Χωρίς αυτό, όλα θα ήταν στάσιμα, νεκρά..

Ποτέ δεν μπορούσα να δω ανόητο αυτό που δεν έφτανα.. Και ποτέ δεν μπορούσα να ορίσω που φτάνω. Δεν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου αλαζόνα. Ακόμα και αν οι επιλογές μου μερικές φορές πηγάζουν από ανοησία.

Ευχή : Μακάρι ο κόσμος να μην ήταν τόσο στενόμυαλος, τόσο φοβισμένος. Μακάρι όλοι να βλέπαμε λιγό μπροστά, έστω και με αλαζονεία.

Make a wish...

Η αποκάλυψη της έκπληξης!!!

Kiki's mood : proud


Δεν ξερω αν θυμαστε ενα προηγουμενο post μου στο οποιο ανεφερα σχετικα με μια εκπληξη που ετοιμαζα μαζι με τον Μ.Ο.Τ.Β.!

Με πολυ χαρα,συγκινηση και περιφανεια σημερα αποκαλυφθηκε η εκπληξη...

Η εκπληξη αφορουσε την πολυαγαπημενη μας φιλη Εμμανουελα και σχετιζεται με την συμμετοχη της σε ενα Παγκοσμιο Διαγωνισμο Φωτογραφιας!!!

Η καλη μας φιλη ειναι ενα μεγαλο ταλεντο στην φωτογραφηση.. κυριως τοπιων αλλα οχι μονο!

Η φωτογραφιες τις παντα προκαλουν τον θαυμασμο ολων μας.. Το μονο "αρνητικο" ειναι πως ειναι παααρα πολλες!!!!

Οσο αφορα την εκπληξη μας, χαρηκε παρα πολυ και συγκινηθηκε, ιδιαιτερα την στιγμη που ειδε με τα ματια της την συμμετοχη των φωτογραφιων της στον διαγωνισμο!

Δεν υπαρχει λογος να μας ευχαριστει συνεχεια.. Ηταν ενα μικρο δωρο και ενα μεγαλο ξεκινημα για την ενασχοληση της με κατι που τοσο αγαπαει και επιτυγχανει!!!

Σου ευχομαστε..

"Καλη επιτυχια στον διαγωνισμο!!! Καθε επιτυχια σε οτι κανεις!!! Καλο ξεκινημα σε αυτο που τωρα ξεκινας!!! Να εχεις παντα διπλα σου ατομα που σε αγαπουν και τα αγαπας γιατι, πραγματικα, το αξιζεις!!!"

Make a wish...

Πλούταρχος live... Δεν υπάρχουν λόγια!!!

Kiki's mood : in relax


Τα χειμερινα νυχτερινα μαγαζια ξεκινησαν και σχεδον ολα τα τραγουδιστικα σχηματα εχουν κανει τις πρεμιερες τους.

Χτες,Παρασκευη, καναμε την πρωτη επισκεψη σε ενα απο τα ωραιοτερα προγραμματα της νυχτερινης Αθηνας..

Φυσικα,δεν ειναι αλλο απο το Rex οπου εμφανιζεται ο αγαπημενος Γιαννης Πλουταρχος!!!

Ως αξιος αρχοντας της νυχτας και "κρατωντας" ολο το προγραμμα μονος του σαν πρωτο ονομα, εκανε ενα ασφικτυκα γεματο μαγαζι να τον κοιταει στα ματια και να τραγουδα "Τι να σου κανω που δεν ειμαι Θεος..", "Αχ,αγγελε μου.." και πολλες αλλες επιτυχιες του.




Εχοντας,λοιπον, πολυ καλη παρεα και συνοδευομενοι απο τον αγαπητο μας Johnny, διασκεδασαμε, τραγουδησαμε, αγανακτησαμε, γελασαμε, θυμηθηκαμε αλλα πανω απο ολα περασαμε τελεια!!!!

Οσο για τον Γ. Πλουταρχο.. δεν υπαρχουν λογια!Σκεφτειτε πως εδω και καποια χρονια γεμιζει μαγαζια μονος του!! Αυτο..

"Ευχομαι οσο ωραια ξεκινησε η "περιπλανηση" μας στα χειμερινα νυχτερινα μαγαζια,ετσι να ολοκληρωθει!!! Παντα να περναμε ωραια και να διασκεδαζουμε.. "

Make a wish...

Σε έναν ομορφότερο κόσμο... (Συνεχίστε το εσείς μετά)

M.O.T.B.'s mood = whatever


Τις τελευταίες δύο ή τρείς μέρες έχω ξεκινήσει, μέσω όλων των καναλιών επικοινωνίας που έχω πρόσβαση, τη νέα μου εκστρατία με τίτλο : "Σε έναν ομορφότερο κόσμο... (Συνεχίστε το εσείς μετά)".

Η εκστρατεία αυτή ξεκίνησε μέσα στο μυαλό μου περισσότερο.. Για ένα χρονικό διάστημα που τα πράγματα δεν πήγαιναν και πολύ καλα, κάθε φορά που συνέβαινε κάτι στραβό, επαναλάμβανα στον εαυτό μου : " Σε έναν ομορφότερο κόσμο..." και το συνέχιζα αναλόγως.
Η εκστρατεία αυτή δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα ή θέμα. Απλά για ένα ή δύο λεπτά, σε κάνει να σκεφτείς με ποιόν τρόπο ο κόσμος αυτός θα μπορούσε να είναι καλύτερος, είτε είναι ο δικός σου κόσμος, είτε ο κόσμος γενικότερα.

Μέχρι τώρα, η εκστρατεία έχει μιλήσει σε κάποιους ανθρώπους. Και πιστεύω ότι μπορεί να μιλήσει και σε περισσότερους. Για μένα, είναι ένα μύνημα αισιοδοξίας.



Δεν πρόκειται τόσο εύκολα να αλλάξουμε τον κόσμο. Αλλά κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει το δικαίωμα να σκεφτόμαστε πώς να το κάνουμε.

Ευχαριστώ πολύ όλα τα παιδιά απο το facebook, το msn και τη δουλειά που απάντησαν σε αυτό το κάλεσμα και ελπίζω να δώ και εδώ άτομα να προσθέτουν ένα comment, οποιοδήποτε είναι αυτό, απλά για να συμμετάσχουν.

Ευχή: Μακάρι ο κόσμος να είναι καλύτερος με τον οποιοδήποτε τρόπο, για όλους σας.

Make a wish...

Ωραία μέρα!!!!!!

Kiki's mood : happy & lucky


Αγαπητο μου blog και αγαπητε Μ.Ο.Τ.Β.,

η σημερινη μερα (23/10/2008) ξεκινησε πολυ ωραια και πιστευω πως ετσι και θα τελειωσει!

Λιγα λεπτα μετα τις 12.00 και ειμαι στ'αμαξι με την φιλη μου Εμμανουελα οταν συναντησαμε τον Roady!!!

Ο Roady ειναι ο μικρος μου φιλος και συγκατοικος που μοιαζει πολυ με τον γνωστο σε ολους Winnie!!!!
Τον υιοθετησα, λοιπον, και ειμαι χαρουμενη γι' αυτο!!Και μην νομιζετε πως ο Roady ειναι κανα σκυλακι.. !! Οχι, οχι.. Ειπαμε μοιαζει πολυ στον Winnie!!!


Εκτος ομως απο τον γλυκο μου Roady.. σημερα εχει και κατι αλλο η μερα μου!!

Σημερα παιρνει το πτυχιο της η γλυκια μου και αγαπημενη μου ξαδελφη, Θεοδοσια!!!!

Με τιμη και καμαρι θα παρευρεθώ στην ορκωμοσια της σημερα το πρωι!

Με αγωνα,που δινει καθε φοιτητης τις μερες μας και με θεληση θα εχει στα χερια της σε λιγες ωρες απο τωρα το πτυχιο του Οικονομικου Τμηματος του Πανεπιστημιου Πειραια!!!

Και ηρθε η ωρα για τις ευχες..

Γενικη ευχη : "Να εχετε ολοι μια ομορφη και τυχερη μερα!!!""

Ευχη στην πτυχιουχο : "Συγχαρητηρια!!!!Ειμαι πολυ χαρουμενη που κλεινει ενας κυκλος στην ζωη σου και ανοιγει ενας αλλος!!!Σου ευχομαι Καλη Σταδιοδρομια και Πολλες Επιτυχιες σε οτι κανεις!!!"

Make a wish...

Μα τι έχει αυτή η εποχή ;;;;

Kiki's mood : confused

Προσπαθώ να καταλάβω τι στο καλό συμβαίνει τον τελευταίο καιρό και είναι όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί σε μια περίεργη κατάσταση ..

Αγαπητό μου blog και αγαπητέ co-writer Μ.Ο.Τ.Β., λύστε μου την απορια!!!!

Τις τελευταίες μέρες επικρατούν τα νεύρα, η απαισιοδοξία, η ματαιοδοξία, η απογοήτευση και πολλά άλλα τέτοια "χαρούμενα" συναισθήματα ...

Εγώ από την άλλη είμαι μια χαρά κι αυτό είναι, επίσης, κάτι που με προβληματίζει και δεν σας κρύβω πως αρχίζω να επηρεάζομαι ..

Γι αυτό κι εγώ εύχομαι ..

"Αυτή η άσχημη εποχή να περάσει πολύ σύντομα.. Μπορεί να μην είμαστε καλά αλλά δεν είμαστε πότε μόνοι μας.. "

Make a wish...

Το τρένο της ζωής...

M.O.T.B.'s mood = happy


Αγαπημένο blog, αγαπημένη Κική...

Δεν μπορώ να μην αναφέρω σε αυτό μου το post ότι είμαι πολύ πολύ χαρούμενος για διάφορους λόγους. Το παρασκευοσαββατοκύριακο κατάφερα τελικά και ανέπνευσα, ακόμα και αν μπορεί το να αναπνέεις να μην είναι τίποτα άλλο παρα μόνο μια ψευδαίσθηση.. Χάρηκα που βρέθηκα στα γεννέθλια του Ιβάν, έστω και την τελευταία στιγμη, ενώ μάζεψα όσους περισσότερους "πόντους" tennis και δεσίματος μπόρεσα με τα κολλητάρια μου την Κυριακή.

Η Δευτέρα ξημέρωσε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και σαν να μην φτάνει αυτό, ανακάλυψα πραγματικά ότι αυτό το blog γίνεται μία δεμένη κλωστή ευχών και απόψεων.

Και πρέπει να συνεχίσει έτσι..

Όχι μόνο για να μαζέψω κόσμο και να γίνω γνωστός. Ούτε η Κική το θέλει αυτό, είμαι σίγουρος. Απλά γιατί είναι κάτι που μπορεί να μας εκφράσει και μερικές φορές να μας χαρακτηρίσει. Άλλες φορές να μας βρεί τελείως αντίθετους και να μας εκνευρίσει. Αλλά πάνω απ' όλα, να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Και να εκφραστούμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέσα απο αυτό.

Μέσα απο την καρδιά μου σας ευχαριστώ όλους που εκφράζεστε με τον δικό σας τρόπο μέσα απο αυτό το blog. Συνεχίστε με τον ίδιο ρυθμό.



Στο post αυτό, θέλω να μοιραστώ μαζί με όλους μία παρουσίαση που μοιράστηκε μαζί μου η φίλη μου η Κάτια, ενώ την προηγούμενη μέρα διάβαζε γρήγορα αποσπάσματα απο αυτό εδω το blog.

Μου ανέφερε με σιγουριά ότι η παρουσίαση και μόνο θα με έκανε να θέλω να γράψω γι'αυτο.
Πόσο δίκιο είχε...

Η παρουσίαση περιγράφει ότι η ζωή είναι ένα προσωπικό ταξίδι του καθένα με όχημα ένα τρένο. Το τρένο αυτό μπορεί να είναι γεμάτο με κόσμο, μπορεί όμως να έχει λίγους και καλούς. Μπορεί ο κόσμος που βρίσκεται μέσα να είναι επιθυμητός, μπορεί να είναι όμως και παρείσακτος. Μπορεί άτομα τα οποία αναζητάς σαν συνοδοιπόροι στο ταξίδι σου, να είναι σε άλλο βαγόνι, ίσως μερικές φορές και με συνοδεία τρίτων για εσένα ατόμων. Και με τα μπαγκάζια σου να γεμίζουν μόνο στην διάρκεια των ταξιδιών σου , ξεκινάς..

Το ταξίδι είναι πάντα για κάποιο λόγο απρόβλεπτο. Δεν έχεις δεί ποτέ τη διαδρομή που θα ακολουθήσεις, ενώ τα τούνελ και τα προβλήματα του τρένου πάνε και έρχονται κάθε τόσο. Το πιό σημαντικό απ' όλα όμως, είναι ότι δεν ξέρεις ποτέ ποιός θα συνεχίσει μαζί σου μέχρι την επόμενη στάση. Δεν ξέρεις αν κάποιος θα σε αφήσει ή απλά θα αλλάξει βαγόνι. Αυτή είναι η μαγεία και συνάμα η κατάρα αυτού του τρένου.

Μπορεί η παρουσίαση αυτή να είναι πολύ "ρομαντική" για κάποιους. Κάποιοι απλά να την προσπεράσουν και να διαγράψουν το mail αλυσίδα που έλαβαν. Άλλοι μπορεί να την ξαναδιαβάσουν με ενδιαφέρον. Άλλοι ενστερνίζονται ότι διάβασαν και κάθε τόσο θα την θυμούνται κάθε φορά που κάτι ιδαίτερο συμβαίνει στη ζωή τους.

Αυτό το ξέρει μόνο ο καθένας μας μέσα του.

Δεν θα πώ άλλα γι'αυτο. Περιμένω να δώ, αν το θέλετε και εσείς φυσικά, πως ακριβώς σας εξέφρασε αυτό το post. Θέλω να κλείσω με ένα απόσπασμα απο κάτι που έγραψε η Κάτια μέσα απο αυτή την παρουσίαση. Με αυτόν τον τρόπο της λέω ένα ευχαριστώ και πώς είναι ευπρόσδεκτη στη δική μας κλωστή, όποτε το θελήσει.

"Όπως λέει και μια παρουσίαση που έχω η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με τρένο..Ένα τρένο το οποίο μας βοηθάει να μάθουμε πράγματα για μας που ίσως δεν γνωρίζαμε,κάποιες πτυχές μας.Ένα τρένο στο οποίο βγαίνουν και μπαίνουν άνθρωποι απ τους οποίους θα πάρουμε πράγματα που θα βοηθήσουν στο ταξίδι μας..αυτο το ταξίδι που λέγεται ζωή.Πολλές φορές γίνεται δύσκολο λόγο δυσάρεστων καταστάσεων και άλλες φορές ευχάριστο χαρη στα ατομα που εχουμε δίπλα μας..Οι ανθρωποι που θα συναντησεις δεν ξερεις τι εχουν περασει.Καθε ανθρωπος κατι φοβαται,κατι αγαπα κ κατι εχει χασει.μπαινοντας στο τρενο μπορει να κατσει διπλα σου κ να μοιραστει λιγο “χρονο” απ το ταξιδι του μαζι σου κ να εισαι σαν στιριγμα γι αυτον χωρις να το ξερεις,ισως κ το αντιθετο.."

Ευχή : Το τρένο της ζωής να μας γεμίσει τα μπαγκάζια μας με αναμνήσεις και εμπειρίες..

Make a wish...